Ο Δημήτρης Σεβαστάκης και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α Σάμου για την απώλεια της Θάλειας Ζαΐμη

 

Δήλωση με αφορμή τον θάνατο του ιστορικού στελέχους της αριστεράς από τη Σάμο, Θάλειας Ζαΐμη, η κηδεία της οποίας θα πραγματοποιηθεί στις 15:30 της Πέμπτης στην Παναγία του Καρλοβάσου, έκανε ο Βουλευτής Σάμου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, Δημήτρης Σεβαστάκης. Αποχαιρετισμό στην εκλιπούσα απηύθυνε και η Νομαρχιακή Επιτροπή Σάμου του κόμματος.

Σύμφωνα με τον Δημήτρη Σεβαστάκη "Η Θάλεια, σύντροφος του διαπρεπούς Ιπποκράτη Ζαΐμη, υπήρξε ισχυρή προσωπικότητα της αριστεράς. Δεν επρόκειτο για μια απλώς ευφυή γυναίκα, αλλά για ένα δυνατό πολιτικό μυαλό, που διασυνδεόταν βαθειά με το αριστερό κίνημα. Τόσο με τις ιδεολογικές αφετηρίες του, όσο και με τις σύγχρονες απολήξεις του. Η κατοχή ενός βαθύτατου πολιτικού λεξιλογίου αποκάλυπτε την αναλυτική της ικανότητα αλλά και την τόλμη να στρατεύεται, να διαφωνεί, να αναθεωρεί.                                        

Αυτή τη φορά η Θάλεια γίνεται πολιτικά δραστική με τον σκοτεινό τρόπο του θανάτου. Η Θάλεια Ζαΐμη φεύγει την κρίσιμη στιγμή όπου η αριστερά, η δημοκρατική σκέψη, η χώρα και ο λαός μας έχουμε ανάγκη από μεγάλες αναφορές. Τόσο σε πρόσωπα όσο και σε ιδέες. Ξανακερδίζει έτσι μια επώδυνη επικαιρότητα. Κι εμείς, το καθήκον να παλεύουμε στα δύσκολα και επώδυνα".

Στον "Αποχαιρετισμό στη Θάλεια Ζαΐμη" η Νομαρχιακή Επιτροπή Σάμου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α αναφέρει τα εξής:

"Αποχαιρετάμε σήμερα τη Θάλεια Ζαΐμη. Η διαδρομή της Θάλειας συγκαταλέγεται στις σπάνιες περιπτώσεις, πού η πορεία ενός ανθρώπου στο κόσμο μετατρέπεται σε σύμβολο μιας εποχής, μιας γενιάς και μιας ιδεολογίας.                                                                                                

Η Θάλεια γεννήθηκε λίγο μετά το τέλος του πρώτου πολέμου, τη νίκη της επανάστασης των μπολσεβίκων και λίγο πριν τη μικρασιατική καταστροφή. Την εφηβεία της συνόδευσε η δικτατορία του Μεταξά. Τη νιότη της ο πόλεμος, η κατοχή, η αντίσταση και ο εμφύλιος. Υπέφερε τη μανία των νικητών, χάρηκε το πέταγμα του 58, θρήνησε τη χαμένη άνοιξη και μετά ξανά στο πλοίο για το Παρθένι. Έζησε την περιπέτεια της μεταπολίτευσης, τη μεγάλη κατάρρευση και τη μελαγχολία του τέλους του αιώνα, που γέννησε τη μεγάλη ελπίδα και την μεγάλη φρίκη.

Η Θάλεια ανήκει σε μια γενιά μυθική και μυθοποιημένη. Την είπαν γενιά της αντίστασης. Η Θάλεια και οι σύντροφοί της δεν υποτάχτηκαν στα καπρίτσια της ιστορίας, δεν κρύφτηκαν στα δύσκολα για να γλυτώσουν. Αποφάσισαν να γυρίσουν την ιστορία ανάποδα. Πολέμησαν. και μάτωσαν, νίκησαν και νικήθηκαν, ξανά και ξανά. Πολλοί χάθηκαν νωρίς, κάποιο λύγισαν και άλλοι, καλή ώρα, ξεροκέφαλοι και πεισματάρηδες συνέχισαν μέχρι το τέλος.

Η ιστορία της Θάλειας είναι η περιπέτεια μιας ιδεολογίας, που αξίωσε την απελευθέρωση της κοινωνίας. Το κομουνιστικό κίνημα, η Ε.Δ.Α, η ανανεωτική αριστερά, το Κ.Κ.Ε εσωτερικού και η Ε.ΑΡ, ο συνασπισμός, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α και η ΔΗΜ.ΑΡ, σταθμοί μια πορείας, με όνειρα και ελπίδες, βεβαιότητες και αυταπάτες, επιβεβαιώσεις και διαψεύσεις, αμφιβολίες και ερωτηματικά, διαφωνίες και συναινέσεις, διασπάσεις και σμιξίματα, λάθη και σωστά, αλλά με σταθερή την πίστη πως αξίζει να πασχίζεις για τη δικαιοσύνη, την ελευθερία και την ευτυχία των ανθρώπων.

Η Θάλεια αναχώρησε. Της πρέπει να κρατήσουμε ζωντανή τη φλόγα, να τιμήσουμε αξίες και ιδανικά. Να αναστοχαστούμε, αναζητώντας το νέο νόημα".