Όπως εξιστορεί η ίδια, "Μια πολυταξιδεμένη καμπάνα που φέρει την επιγραφή “Melrose Abbey 1929”, στολίζει πλέον το εκκλησάκι του προφήτη Ηλία στους Μύλους της Σάμου. Όπως και περίπου πριν από 60 χρόνια όπου κάτοικοι των Μύλων κατασκεύασαν αυτό το εξωκκλήσι με κόπο και αγάπη, έτσι και τώρα νεότεροι χωριανοί κατάφεραν να το επισκευάσουν, αναδεικνύοντας την πρωταρχική πέτρινη όψη του και ομορφαίνοντας το με την ιστορία της συγκεκριμένης καμπάνας.
Το 1929 στο Hull της Αγγλίας, η εταιρία “Earle’s Shipbuilding and Engineering Co”, κατασκευάζει το πλοίο ονόματι Μelrose Abbey, το οποίο πραγματοποιούσε ταξίδια από το Hull στο Rotterdam. Το όνομα που έφερε ήταν από το ομώνυμο Μοναστήρι, που βρίσκεται κοντά στην πόλη Melrose, στα σύνορα Σκωτίας με Αγγλία. Τον Ιούλιου του 1941, αποφασίζεται η μετατροπή του σε πλοίο διάσωσης και το Μάιο του 1942 κάνει το πρώτο του υπερατλαντικό ταξίδι. Πραγματοποίησε περίπου 14 ταξίδια στο Γιβραλτάρ, διασώζοντας την ζωή 85 ναυτικών και παρέχοντας ιατρική βοήθεια σε πολλούς ακόμη.
Το 1958 ονομάζεται «Melrose 2», ενώ το 1959 περνά σε Έλληνες πλοιοκτήτες- οικογένεια Τυπάλδου, και το μετονομάζει σε «ΚΡΗΤΗ». Το ΚΡΗΤΗ πλέον, προσφέρεται για ταξίδια- κρουαζιέρες στην Ελλάδα. Στο φύλλο της 1ης Ιουλίου 1960, η εφημερίδα το ΒΗΜΑ, κάνει προβολή του συγκεκριμένου κρουαζιερόπλοιου, αναφέροντας μάλιστα και κάποιο δρομολόγιο που πραγματοποιούσε σε Μύκονο- Ικαρία- Σάμο- Κουσάντασι. Η λειτουργία του πλοίου σταματά το 1980, όπου και το καταστρέφουν.
Η συγκεκριμένη καμπάνα, ήταν εύρημα αλιείας στα νερά της Ικαρίας, από Σαμιώτη ψαρά, πριν μερικά χρόνια. Το πώς βρέθηκε σ’ αυτόν τον βυθό ίσως είναι προφανές, ο λόγος όμως βούλιαξε εκεί, ίσως δίχως εξήγηση. Το σίγουρο είναι πως η καμπάνα αυτή, βρέθηκε από το Μοναστήρι Melrose Abbey, στο πλοίο αυτό. Ταξίδεψε σε νερά ήρεμα και αγριεμένα και κάπου εκεί χάθηκε για δεκαετίας στα Ικάρια νερά. Τώρα πλέον βρίσκεται μακριά από τη θάλασσα, καθαρισμένη και γυαλισμένη καλά, έτοιμη να σημάνει και να καλέσει τους πιστούς για την λειτουργία του Προφτη Ηλία.
Το ταξίδι της στη θάλασσα και η πλέον θέση της στο εκκλησάκι στο βουνό, θυμίζει αρκετά τον βίο του Αι-Λια. Σύμφωνα με τη λαογραφία, ήταν ναύτης και έπειτα από πολύχρονα ταξίδια, τα οποία κόντεψαν πολλές φορές να του στοιχίσουν την ζωή, αποφάσισε να τα εγκαταλείψει και έτσι πήγε σε μέρος όπου οι άνθρωποι εκεί δε γνώριζαν ούτε τι είναι θάλασσα, μα ούτε και καράβι.
Θα ήθελα να συγχαρώ όλους εκείνους τους Άξιους Μυλιώτες, οι οποίοι κατάφεραν με δικά τους έξοδα και προσωπικό χρόνο και μεράκι να ξαναφτιάξουν έτσι το όμορφο εκκλησάκι μας. Μα περισσότερο θα ήθελα να τους ευχαριστήσω γι αυτή την ενδιαφέρουσα ιστορία που μοιράστηκαν μαζί μου.
ΑΞΙΩΤΗ Α. ΑΝΝΑ-ΜΑΡΙΑ
ΙΑΤΡΟΣ"