Ένας χρόνος χωρίς την Ευαγγελία Σαμιωτάκη

Ευαγγελία Σαμιωτάκη-Σπύρος Καλογήρου. Φωτογραφία: lifo.gr

Ένας χρόνος συμπληρώνεται σήμερα (11 Μαρτίου) από την απώλεια της γνωστής ηθοποιού, Ευαγγελίας Σαμιωτάκη, συντρόφου ζωής τού επίσης αείμνηστου ηθοποιού Σπύρου Καλογήρου. Οι γονείς της από πολλές γενιές κατάγονταν από τη Σάμο, και συγκεκριμένα από τους Μυτιληνιούς.

Η Ευαγγελία Σαμιωτάκη γεννήθηκε το 1934. Στα 18 της παντρεύτηκε τον Σπύρο Καλογήρου με τον οποίο απέκτησαν έναν γιο, τον Κωνσταντίνο.

Είχε παίξει σε πολλές ελληνικές ταινίες και σε θεατρικές παραστάσεις, συχνά με τον σύζυγό της με τον οποίον συνεργάστηκαν κυρίως μετά τη δεκαετία του 1980, όταν έκαναν τον δικό τους θίασο, ανεβάζοντας παραστάσεις και πραγματοποιώντας περιοδείες. Μερικές από τις ταινίες που έπαιξε ήταν "Η νεράιδα και το παλικάρι» (1969), «Η παριζιάνα, (1969), «Δικτάτωρ Καλεί Θανάση» (1973), «Γυναικοκρατία» (1973), «Ο άνθρωπος που έτρεχε πολύ» (1973), «Καθένας με την τρέλα του...» (1980) κ.ά.

Γονείς της Ευαγγελίας Σαμιωτάκη ήταν ο Κώστας Σακλάς-Σαμιωτάκης και η Ελευθερία Χατζηευστρατίου, και οι δύο από τους Μυτιληνιούς.

Ο προπάππους της ήταν οπλαρχηγός με δική του ομάδα που εξολόθρευσε τους Τούρκους το 1840 κατά τη διάρκεια της απελευθέρωσης της Σάμου.

Ο παππούς της, Γιώργος Χατζηευστρατίου, μεγάλος κτηματίας και παραγωγός στο νησί, παντρεύει την κόρη του (και μητέρα της) με ένα καπνοπαραγωγό που γρήγορα έφυγε από τη ζωή. Έτσι η ίδια ανταποκρίνεται στον έρωτα του ωραίου άνδρα και κατά 15 χρόνια νεώτερου (ο πατέρας της) ο οποίος εργαζόταν στις εμπορικές δραστηριότητες του παππού της και φεύγουν κρυφά από το νησί.

Ο πατέρας της σταδιακά γίνεται ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας στη Λαμία, αναλαμβάνοντας τον κεντρικό κινηματογράφο της πόλης το "Παλλάς". Κατά τη διάρκεια του πολέμου μετακομίζουν στη Θήβα, όπου εκεί εκφράζει τις καλλιτεχνικές του ικανότητες και εργάζεται ως κιθαρίστας στα κέντρα της πόλης. Έγινε γνωστός και μεγάλος βάρδος που αγαπήθηκε και από την αθηναϊκή κοινωνία αργότερα.

Η Ευαγγελία Σαμιωτάκη τελείωσε το Δημοτικό και Γυμνάσιο στη Θήβα. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 1960. Αμέσως μετά την αποφοίτησή της και για 17 συνεχή χρόνια παίζει αρχαίο θέατρο στην Επίδαυρο, με ιδιαίτερη επίδοση στην Αττική Κωμωδία, και με συμμετοχή σε όλες τις σωζόμενες κωμωδίες του Αριστοφάνη. Αγαπημένη ηθοποιός και μούσα του Αλέξη Σολωμού, θεωρήθηκε η "Εθνική Λαμπιτώ", παίζοντας επί δεκαετίες τον ρόλο αυτό με τεράστια επιτυχία δίπλα στις ηθοποιούς Κατσέλη, Αρώνη, Συνοδινού, Βουγιουκλάκη. Επίσης συνεργάστηκε με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, παίζοντας την Αφροδίτη στον "Ιππόλυτο" και τη "Λαμπιτώ" στη Λυσιστράτη. Στο ελεύθερο θέατρο βρέθηκε από το 1978, παίζοντας πάντα ελληνική κωμωδία στα έργα των καταξιωμένων κλασικών σύγχρονων συγγραφέων Σακελλάριο όπως "Η δεξιά, η αριστερά και ο Κυρ Παντελής", Τσιφόρο "Μια ζωή την έχουμε", Ψαθά "Η γυναίκα μου η ψεύτρα", "Ο καπετάνιος στο σπίτι μου" κ.ά.

Επί 17 χρόνια υπήρξε η ίδια θεατρικός επιχειρηματίας με τουλάχιστον 10 προσωπικές παραγωγές. Ταξίδεψε 5 φορές στην Αυστραλία και 7 στην Αμερική και Καναδά, όπου μετέφερε τις θεατρικές παραστάσεις της σε ένα κοινό που τις περίμενε κάθε φορά με ανυπομονησία.

Επίσης είχε πολλές συμμετοχές σε σήριαλ, καθώς και σε δύο ξένες παραγωγές, σε μία του B.B.C. "Η οικογένειά του και άλλα ζώα" και σε άλλη διεθνούς συμπαραγωγής "Ακυβέρνητες Πολιτείες".

Πέρα όμως από όλους τους ρόλους της, θεωρούσε ότι ο σπουδαιότερος της ζωής της είναι ο ρόλος της μητέρας και συντρόφου μέσα στην οικογένειά της. Είχε πάντα από τον τύπο ενθουσιαστικά σχόλια και επαίνους για το παίξιμό της στις παραστάσεις του αρχαίου θεάτρου.

Σε συνέντευξή της στο dailytvradio.gr είχε δηλώσει για τη ζωή της με τον Σπύρο Καλογήρου: «Ζήσαμε 50 ευτυχισμένα χρόνια μαζί. Μου υποσχέθηκε πως θα με κάνει να νιώθω Βασίλισσα και το έκανε... εγώ τον ερωτεύτηκα από την πρώτη ματιά, αυτός άργησε να ανταποκριθεί γιατί φοβόταν τη διαφορά της ηλικίας που είχαμε, εγώ ήμουν 18 κι εκείνος 30. Τρεις μήνες έκλαιγα που δεν ανταποκρινόταν.  Ήμουν μοναχοπαίδι και πολύ κακομαθημένη και δεν είχα συνηθίσει να χάνω, να μη γίνεται το δικό μου. Τελικά ενέδωσε και μου έγραφε συνέχεια ποιήματα. Στο πρώτο ποίημα του μου έγραψε: «Ήταν του Μάη δειλινό σαν πέρασε βουβή, Καμαρωτή, πανέμορφη ψηλή σαν μια τουλίπα, Κι ενώ η φύσις έπαιρνε το χρώμα το μαβί, Μ' αρέσεις της εφώναξα, πρόλαβα και της είπα. Εκείνη κοντοστάθηκε, έγειρε το κεφάλι, το χέρι της μου πρότεινε, για να βρεθώ σιμά της και μια χορδή ερωτική, άρχισε ευθύς να πάλλει, σα μου’ δωσε και φίλησα τα ροδοπέταλά της. Ήταν εκείνη που έψαχναν να βρουν τα δυο μου μάτια, εκείνη που την έβλεπα μόνο στο όνειρό μου, εκείνη που αν μου τάξουνε ολόχρυσα παλάτια, θα μένει πάντα και θα ζει βαθιά μες στην καρδιά μου!»...

Πηγές: ΑΠΕ-ΜΠΕ, lifo.gr, whoiswhogreece.com