.png "English"){kind=small}
Νέο περιστατικό εσκεμμένης θανάτωσης μεσογειακής φώκιας σημειώθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Σάμο. Ευτυχώς, δεν πρόκειται για τη διάσημη πια φώκια "Αργυρώ", που παραμένει στη βορειοανατολική πλευρά του νησιού, υπό την επιτήρηση και την προστασία επιστημόνων και μεγάλου αριθμού ντόπιων εθελοντών κατά τους τελευταίους επτά μήνες.
Το συμβάν, πάντως, εντείνει την ανησυχία για τον ρυθμό μείωσης του πληθυσμού τού πλέον απειλούμενου με εξαφάνιση είδους θαλάσσιου θηλαστικού στην Ευρώπη.
Ήρθε στο φως όταν, έπειτα από σχετική ενημέρωση κατοίκων της περιοχής, η ερευνητική ομάδα του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας "Αρχιπέλαγος", εντόπισε το άτυχο ζώο να επιπλέει νεκρό σε θαλάσσια περιοχή στη βορειοδυτική Σάμο.
Οι επιστήμονες του "Αρχιπελάγους" διαπίστωσαν πως επρόκειτο για μία νεαρή αρσενική φώκια, μήκους περίπου 1,50 m.
Η φώκια δεν έφερε εξωτερικά τραύματα, ενώ κατά τη νεκροψία που διενεργήθηκε από ομάδα βιολόγων του "Αρχιπελάγους" δεν διαπιστώθηκε κάποια παθολογική ασθένεια που να δικαιολογεί τον θάνατό της, ενώ εξακριβώθηκε ότι μέχρι πριν από λίγες ώρες είχε τραφεί κανονικά. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την εκτεταμένη εσωτερική αιμορραγία και με άλλα ευρήματα που προέκυψαν από τη νεκροψία, οδηγούν στο συμπέρασμα πως ο θάνατός της οφείλεται σε ωστικό κύμα, το οποίο προκλήθηκε από στοχευμένη έκρηξη δυναμίτη.
Το "Αρχιπέλαγος", εκτός από τη μήνυση κατ' αγνώστου που θα καταθέσει, ήδη πραγματοποιεί έρευνα ώστε να συμβάλλει στον εντοπισμό του υπεύθυνου για τη θανάτωση της φώκιας και στην απόδοση ευθυνών για το συμβάν.
Σύμφωνα με την Αναστασία Μήλιου, Διευθύντρια Έρευνας στο Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας "Αρχιπέλαγος", "παρά τις διεθνείς συμβάσεις και την εθνική νομοθεσία με τις οποίες η χώρα μας δεσμεύεται για την προστασία αυτού του σπάνιου είδους, δυστυχώς στην πράξη δεν εφαρμόζονται αποτελεσματικά μέτρα προστασίας για το μείζον αυτό πρόβλημα.
Αυτή τη στιγμή εξακολουθεί να βρίσκεται σε εξέλιξη στις ελληνικές θάλασσες ένας άτυπος 'πόλεμος' επιβίωσης μεταξύ αλιέων και θαλάσσιων θηλαστικών, οι οποίοι βρίσκονται σ' έναν αναπόφευκτο ανταγωνισμό για τα ελάχιστα ψάρια που έχουν απομείνει. Αυτό έχει προκαλέσει την αύξηση της αλληλεπίδρασης ανάμεσά τους, με ολοένα και συχνότερες ζημιές να προκαλούνται στα αλιευτικά εργαλεία από τις φώκιες και τα δελφίνια, τα οποία 'κλέβουν' τα αλιεύματα από τους ψαράδες, προκειμένου να επιβιώσουν.
Έτσι, αν και θα έπρεπε να έχουν ληφθεί ουσιαστικά μέτρα τα οποία θα έδιναν ένα τέλος σε αυτόν τον ιδιότυπο ανταγωνισμό, αντί αυτού αφήνουμε αβοήθητους τους ψαράδες, να καλύπτουν με δικά τους έξοδα το πραγματικό κόστος προστασίας των απειλούμενων ειδών.
Ωστόσο, παρά το κόστος που έχουν αυτές οι ζημιές για τους παράκτιους αλιείς, στις ελληνικές θάλασσες επιβιώνει ακόμα ο σημαντικότερος εναπομείναν πληθυσμός μεσογειακής φώκιας παγκοσμίως.
Συνεπώς, οι όποιες εσκεμμένες θανατώσεις μεσογειακής φώκιας, όπως η τελευταία, προκαλούνται από μία μειοψηφία ψαράδων και δεν χαρακτηρίζουν το σύνολο του κλάδου. Αντίθετα, στην πλειονότητά τους οι ψαράδες δείχνουν έμπρακτη προσπάθεια συνύπαρξης με τα θαλάσσια θηλαστικά, περιμένοντας ότι η πολιτεία θα αναλάβει κάποτε τις πραγματικές της υποχρεώσεις απέναντι τόσο στα θαλάσσια θηλαστικά, όσο και στους ίδιους τους ψαράδες.
Το "Αρχιπέλαγος", εκτός από τη μήνυση κατ' αγνώστου που θα καταθέσει, ήδη πραγματοποιεί έρευνα ώστε να συμβάλλει στον εντοπισμό του υπεύθυνου για τη θανάτωση της φώκιας και στην απόδοση ευθυνών για το συμβάν.
Σύμφωνα με την Αναστασία Μήλιου, Διευθύντρια Έρευνας στο Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας "Αρχιπέλαγος", "παρά τις διεθνείς συμβάσεις και την εθνική νομοθεσία με τις οποίες η χώρα μας δεσμεύεται για την προστασία αυτού του σπάνιου είδους, δυστυχώς στην πράξη δεν εφαρμόζονται αποτελεσματικά μέτρα προστασίας για το μείζον αυτό πρόβλημα.
Αυτή τη στιγμή εξακολουθεί να βρίσκεται σε εξέλιξη στις ελληνικές θάλασσες ένας άτυπος 'πόλεμος' επιβίωσης μεταξύ αλιέων και θαλάσσιων θηλαστικών, οι οποίοι βρίσκονται σ' έναν αναπόφευκτο ανταγωνισμό για τα ελάχιστα ψάρια που έχουν απομείνει. Αυτό έχει προκαλέσει την αύξηση της αλληλεπίδρασης ανάμεσά τους, με ολοένα και συχνότερες ζημιές να προκαλούνται στα αλιευτικά εργαλεία από τις φώκιες και τα δελφίνια, τα οποία 'κλέβουν' τα αλιεύματα από τους ψαράδες, προκειμένου να επιβιώσουν.
Έτσι, αν και θα έπρεπε να έχουν ληφθεί ουσιαστικά μέτρα τα οποία θα έδιναν ένα τέλος σε αυτόν τον ιδιότυπο ανταγωνισμό, αντί αυτού αφήνουμε αβοήθητους τους ψαράδες, να καλύπτουν με δικά τους έξοδα το πραγματικό κόστος προστασίας των απειλούμενων ειδών.
Ωστόσο, παρά το κόστος που έχουν αυτές οι ζημιές για τους παράκτιους αλιείς, στις ελληνικές θάλασσες επιβιώνει ακόμα ο σημαντικότερος εναπομείναν πληθυσμός μεσογειακής φώκιας παγκοσμίως.
Συνεπώς, οι όποιες εσκεμμένες θανατώσεις μεσογειακής φώκιας, όπως η τελευταία, προκαλούνται από μία μειοψηφία ψαράδων και δεν χαρακτηρίζουν το σύνολο του κλάδου. Αντίθετα, στην πλειονότητά τους οι ψαράδες δείχνουν έμπρακτη προσπάθεια συνύπαρξης με τα θαλάσσια θηλαστικά, περιμένοντας ότι η πολιτεία θα αναλάβει κάποτε τις πραγματικές της υποχρεώσεις απέναντι τόσο στα θαλάσσια θηλαστικά, όσο και στους ίδιους τους ψαράδες.
Το πρόσφατο περιστατικό εσκεμμένης θανάτωσης της μεσογειακής φώκιας θα μπορούσε να αποτελέσει μία αφορμή, ώστε οι ίδιοι οι ψαράδες να απομονώσουν όλους όσοι με τις παράνομες ενέργειές τους δυσφημούν στο ευρύ κοινό το σύνολο των αλιέων και συντελούν στην εξαφάνιση των σπάνιων ειδών από τις ελληνικές θάλασσες", καταλήγει η κ. Μήλιου.
