Είναι ο Κώστας Κουκούλης, η ενδιαφέρουσα πορεία του οποίου έρχεται στο φως μέσα από δημοσίευμα του LIFO Mobile (κείμενο και φωτογραφίες).
Μάθετε περισσότερα για τον Σαμιώτη της Τανζανίας!
Ο Έλπις και η Δώρα έχουν ξεκινήσει την επιστροφή τους στην Ελλάδα μετά από δύο χρόνια παραμονής στο Κέιπ Τάουν. Το μεγαλεπήβολο ταξίδι του γυρισμού έγινε η αιτία για μια ακόμη ανακάλυψη και μια ιστορία από αυτές που αξίζει κανείς να μοιραστεί.
Τον γνωρίσαμε πρόσφατα στο πέρασμά μας από την πανέμορφη Τανζανία, όπου κάναμε ένα διάλειμμα από το AfriQuest μας για να συμμετάσχουμε εθελοντικά σε ένα από τα προγράμματα του SANA (Saving Africa's Nature), έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που ο ίδιος έχει ιδρύσει για να διοχετεύσει τη μέριμνα και την αγάπη του προς τη φύση και τους ανθρώπους της Αφρικής.
Ο Κώστας ζει στην Τανζανία τα τελευταία 13 χρόνια. Γεννημένος στο Μπουρούντι, δεν είναι ένας απλός Έλληνας που ζει στην Αφρική. "Νιώθω ΑφροΈλληνας" μας λέει, ή ένας λευκός με αφρικάνικη ψυχή, θα προσθέταμε εμείς. Το πάθος του για την φύση έχει σημαδέψει τη ζωή του. Έχει καταφέρει να δημιουργήσει δυο πολυτελή lodges μέσα στο Εθνικό Πάρκο Saadani, αλλά όντας πολύ ταπεινός, σπάνια θα καυχηθεί για αυτό. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή...
Ο Κώστας ζει στην Τανζανία τα τελευταία 13 χρόνια. Γεννημένος στο Μπουρούντι, δεν είναι ένας απλός Έλληνας που ζει στην Αφρική. "Νιώθω ΑφροΈλληνας" μας λέει, ή ένας λευκός με αφρικάνικη ψυχή, θα προσθέταμε εμείς. Το πάθος του για την φύση έχει σημαδέψει τη ζωή του. Έχει καταφέρει να δημιουργήσει δυο πολυτελή lodges μέσα στο Εθνικό Πάρκο Saadani, αλλά όντας πολύ ταπεινός, σπάνια θα καυχηθεί για αυτό. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή...
Ο τρομερός εμφύλιος πόλεμος που ξέσπασε στο Μπουρούντι πριν από περίπου 20 χρόνια και κόστισε τη ζωή περίπου 1 εκατ. ανθρώπων, ήταν μια από τις κυριότερες αιτίες για τις οποίες ο Κώστας αναγκάστηκε να αφήσει την αγαπημένη του Bujumbura, την πόλη την οποία μεγάλωσε. "Οι εικόνες που βιώσαμε ήταν πραγματικά πολύ σκληρές. Πηγαίναμε στη δουλειά καθημερινά με συνοδεία της αστυνομίας. Χιλιάδες άνθρωποι σφαγιάζονταν καθημερινά μπροστά μας, ντόπια παιδιά, ακόμα και Έλληνες και Βέλγοι με τους οποίους είχαμε ζήσει μαζί. Η λίμνη Ταγκανίκα είχε γεμίσει πτώματα. Είναι πραγματικά ανατριχιαστικό το τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος."
Ο Κώστας σκέφτηκε για πρώτη φορά να αφήσει πίσω τη ζωή του στο Μπουρούντι, όταν αναζητώντας ένα εξίσου όμορφο μέρος μέσα στη φύση και έχοντας λατρεία με τα σαφάρι, ο δρόμος τον έφερε στην Τανζανία. "Την αγάπησα αμέσως γιατί ήταν φιλική χώρα και με πολύ ωραία φύση. Το '99 ανακάλυψα το Σααντάνι, ένα άγνωστο τότε πάρκο στον Ινδικό ωκεανό. Στην πρώτη βαρκάδα στον ποταμό Γουάμι, και ενώ ήταν ξημερώματα με γαλήνη, ήταν η πρώτη φορά που είδα δελφίνια! Διασχίζοντας το ποτάμι, στην πρώτη στροφή είδαμε κροκόδειλους, ιπποπόταμους και δάση από μανγκρόβια. Όσο το νερό γινόταν πιο γλυκό, η φύση άλλαζε εντελώς. Βρεθήκαμε σε ένα δάσος με αγριοφοίνικες, το οποίο μου θύμισε το Μπουρούντι. Ξετρελάθηκα με το μέρος και μου καρφώθηκε η ιδέα να ζήσω εκεί για πάντα".
Ο Κώστας σκέφτηκε για πρώτη φορά να αφήσει πίσω τη ζωή του στο Μπουρούντι, όταν αναζητώντας ένα εξίσου όμορφο μέρος μέσα στη φύση και έχοντας λατρεία με τα σαφάρι, ο δρόμος τον έφερε στην Τανζανία. "Την αγάπησα αμέσως γιατί ήταν φιλική χώρα και με πολύ ωραία φύση. Το '99 ανακάλυψα το Σααντάνι, ένα άγνωστο τότε πάρκο στον Ινδικό ωκεανό. Στην πρώτη βαρκάδα στον ποταμό Γουάμι, και ενώ ήταν ξημερώματα με γαλήνη, ήταν η πρώτη φορά που είδα δελφίνια! Διασχίζοντας το ποτάμι, στην πρώτη στροφή είδαμε κροκόδειλους, ιπποπόταμους και δάση από μανγκρόβια. Όσο το νερό γινόταν πιο γλυκό, η φύση άλλαζε εντελώς. Βρεθήκαμε σε ένα δάσος με αγριοφοίνικες, το οποίο μου θύμισε το Μπουρούντι. Ξετρελάθηκα με το μέρος και μου καρφώθηκε η ιδέα να ζήσω εκεί για πάντα".
Κάπως έτσι λοιπόν, το 2001 ξεκίνησε η δημιουργία του Saadani Safari Lodge, που σύμφωνα με την εφημερίδα Guardian είναι ένα από τα δέκα κορυφαία lodge για σαφάρι διακοπές στην Αφρική. "Ένα παιδικό όνειρο που έγινε πραγματικότητα, καθώς πάντα ήθελα να ζήσω μέσα στη φύση", μας λέει ο Κώστας. Έπειτα από μερικά χρόνια ξεκίνησε και το αδερφάκι του, το Saadani River Lodge, το πρώτο κατάλυμα πέντε αστέρων μέσα στο Εθνικό Πάρκο Σααντάνι που επίσης συνδυάζει με εξαιρετικό τρόπο ποιότητα και αισθητική σε ένα μοναδικό τοπίο.
Έριξε πολλή προσωπική δουλειά για να δημιουργήσει τον δικό του επίγειο παράδεισο, τα όνειρα του όμως δε σταμάτησαν εκεί. Δε θεωρούσε ποτέ το χρήμα ως αυτοσκοπό, αλλά ως μέσο για να στηρίζει τους ντόπιους. Όταν τον επισκεφτήκαμε στο Σααντάνι και στο χωριό Gongo, όπου με λεφτά που μαζέψαμε από γνωστούς και φίλους, αγοράσαμε ιατρικό εξοπλισμό και βάψαμε το ιατρείο, καταλάβαμε πως οι ντόπιοι έχουν τον Κώστα σαν ένα μικρό Θεό. Ότι και αν χρειαζόταν κανείς, ιατρική περίθαλψη, φάρμακα, σχολικό εξοπλισμό, πήγαινε σε αυτόν. Παιδιά που μάζεψε από τον δρόμο, όπως ο Μπακάρι, ένα χαριτωμένο ντόπιο παιδί που έχει υιοθετήσει, έχουν σπουδάσει με τη στήριξη του και σήμερα δουλεύουν μαζί του.
Έριξε πολλή προσωπική δουλειά για να δημιουργήσει τον δικό του επίγειο παράδεισο, τα όνειρα του όμως δε σταμάτησαν εκεί. Δε θεωρούσε ποτέ το χρήμα ως αυτοσκοπό, αλλά ως μέσο για να στηρίζει τους ντόπιους. Όταν τον επισκεφτήκαμε στο Σααντάνι και στο χωριό Gongo, όπου με λεφτά που μαζέψαμε από γνωστούς και φίλους, αγοράσαμε ιατρικό εξοπλισμό και βάψαμε το ιατρείο, καταλάβαμε πως οι ντόπιοι έχουν τον Κώστα σαν ένα μικρό Θεό. Ότι και αν χρειαζόταν κανείς, ιατρική περίθαλψη, φάρμακα, σχολικό εξοπλισμό, πήγαινε σε αυτόν. Παιδιά που μάζεψε από τον δρόμο, όπως ο Μπακάρι, ένα χαριτωμένο ντόπιο παιδί που έχει υιοθετήσει, έχουν σπουδάσει με τη στήριξη του και σήμερα δουλεύουν μαζί του.
"Όπως λέει ο Πλούταρχος, πρέπει να δεις βαθιά μέσα στη φύση για να δεις καλύτερα. Ο σκοπός του ανθρώπου είναι να ζει σε αρμονία με το περιβάλλον, με τη φύση. Δυστυχώς όμως σήμερα έχουμε χάσει λίγο αυτό το σκοπό. Έχουμε δώσει πολύ σημασία στην οικονομική ανάπτυξη χωρίς να έχουμε καταλάβει ότι το να μετράς χρήματα χωρίς να έχεις οξυγόνο, δεν έχει καμία σημασία. Στην Τανζανία κάθε μέρα χάνουμε 25-30 ελέφαντες, τα λιοντάρια σε όλον τον πλανήτη πριν 20 χρόνια ήταν 200.000, σήμερα είναι μόλις 18.000, κλπ κλπ... Οπότε είναι σημαντικό να υπάρχει μια παιδεία για την προστασία του οικοσυστήματός μας.
Βλέποντας τις ανάγκες των ανθρώπων στις γύρω κοινότητες, οραματίστηκα τον SANA. Κύριοι άξονες δράσης αποτελούν: το νερό (δυστυχώς υπάρχουν ακόμα και σήμερα αρκετοί άνθρωποι που δεν έχουν πρόσβαση σε νερό), η ιατρική περίθαλψη (εγκυμονούσες γυναίκες αρκετές φορές έπρεπε να περπατήσουν ακόμα και 20 χιλιόμετρα σε γύρω χωριά για εξετάσεις), και η παιδεία (πιστεύουμε ότι τα παιδιά εάν δεν μάθουνε την αξία της φύσης όπου ζουν, θα έχουμε την καταστροφή του περιβάλλοντος που βλέπουμε καθημερινά στην Τανζανία, και σε ολόκληρο τον πλανήτη)."
Βλέποντας τις ανάγκες των ανθρώπων στις γύρω κοινότητες, οραματίστηκα τον SANA. Κύριοι άξονες δράσης αποτελούν: το νερό (δυστυχώς υπάρχουν ακόμα και σήμερα αρκετοί άνθρωποι που δεν έχουν πρόσβαση σε νερό), η ιατρική περίθαλψη (εγκυμονούσες γυναίκες αρκετές φορές έπρεπε να περπατήσουν ακόμα και 20 χιλιόμετρα σε γύρω χωριά για εξετάσεις), και η παιδεία (πιστεύουμε ότι τα παιδιά εάν δεν μάθουνε την αξία της φύσης όπου ζουν, θα έχουμε την καταστροφή του περιβάλλοντος που βλέπουμε καθημερινά στην Τανζανία, και σε ολόκληρο τον πλανήτη)."
Στην κλινική που κατασκευάζεται από το Saving Africa's Nature |
Έτσι λοιπόν, χάρη στο SANA, φτιάχτηκε το πρώτο ιατρείο στο Σααντάνι και ένα σύστημα αιολικής ενέργειας για την άντληση νερού στο χωριό. Με τη συμβολή Ελλήνων από όλον τον κόσμο, ιδρύθηκε ένα ακόμη ιατρείο στο χωριό Gongo, το οποίο εξυπηρετεί καθημερινά αρκετούς ασθενείς. Η δράση του οργανισμού όμως δε σταματάει εκεί, καθώς στο Σααντάνι ιδρύθηκε και ένα σχολείο, ενώ στα πλάνα είναι και η δημιουργία ενός περιβαλλοντικού κέντρου εκπαίδευσης, στο οποίο παιδιά σχολικής ηλικίας θα μαθαίνουν τα πάντα για το περιβάλλον.
Σε ερώτησή μας εάν θα μπορούσε να ζήσει στην Ελλάδα και τι του λείπει περισσότερο, μας λέει: "Πέρασα τα φοιτητικά μου χρόνια στην ΑΣΟΕΕ, και ήταν πολύ δύσκολα. Ένιωθα ότι δεν άνηκα εκεί. Άγχος, ταλαιπωρία... Ένιωθα σα να ήμουν σε κλουβί. Κατάλαβα ότι η ζούγκλα είναι εκεί και όχι μέσα στη φύση. Η Ελλάδα είναι για μένα πανέμορφη, τα νησιά, η φύση της, αλλά μόνο για διακοπές. Φυσικά, μου λείπουν οι γονείς μου, που ζουν στη Σάμο, όμως αισθάνομαι ότι έχω μια άλλη οικογένεια εδώ, όλους τους ανθρώπους που αγωνιζόμαστε μαζί καθημερινά για τη φύση. Και δε μου λείπει τίποτα άλλο. Είμαι πολύ περήφανος για την ελληνική μου καταγωγή και για το ότι γεννήθηκα σε αυτήν την υπέροχη ήπειρο".
Σε ερώτησή μας εάν θα μπορούσε να ζήσει στην Ελλάδα και τι του λείπει περισσότερο, μας λέει: "Πέρασα τα φοιτητικά μου χρόνια στην ΑΣΟΕΕ, και ήταν πολύ δύσκολα. Ένιωθα ότι δεν άνηκα εκεί. Άγχος, ταλαιπωρία... Ένιωθα σα να ήμουν σε κλουβί. Κατάλαβα ότι η ζούγκλα είναι εκεί και όχι μέσα στη φύση. Η Ελλάδα είναι για μένα πανέμορφη, τα νησιά, η φύση της, αλλά μόνο για διακοπές. Φυσικά, μου λείπουν οι γονείς μου, που ζουν στη Σάμο, όμως αισθάνομαι ότι έχω μια άλλη οικογένεια εδώ, όλους τους ανθρώπους που αγωνιζόμαστε μαζί καθημερινά για τη φύση. Και δε μου λείπει τίποτα άλλο. Είμαι πολύ περήφανος για την ελληνική μου καταγωγή και για το ότι γεννήθηκα σε αυτήν την υπέροχη ήπειρο".
Κείμενο για το LIFO mobile: Έλπις Χρυσοβέργης
Δείτε και το εντυπωσιακό Saadani Safari Lodge του Έλληνα επιχειρηματία!