Το μήνυμα του κ. Ευσέβιου για την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου

Μήνυμα για τη μεγάλη εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου εξέδωσε ο Μητροπολίτης Σάμου και Ικαρίας, κ. Ευσέβιος.

Στο μήνυμά του αναφέρει τα εξής:

"Αγαπητά μου παιδιά,

Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι η μεγαλύτερη από τις θεομητορικές εορτές που καθιέρωσε η Εκκλησία προς τιμήν της Μητέρας του Κύριου. Γι αυτό και έχει ξεχωριστή θέση στην ορθόδοξη πνευματικότητα. Γενικά ολόκληρη η ορθόδοξη πνευματικότητα, όταν αναφέρεται στην Παναγία δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να φανερώνει και να ερμηνεύει το μυστήριο της ενανθρωπίσεως του Κύριου.

Το όνομα της Θεοτόκου, Μητέρα του Θεού, περιέχει όλο το μυστήριο της οικονομίας της σωτηρίας, λέει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Ο αγιογράφος, όταν αγιογραφεί στη κόγχη του Ιερού Βήματος την Πλατυτέρα, δεν θέλει να εικονίσει μόνο την Παναγία, αλλά και όλη την Εκκλησία που έχει κέντρο της τον Χριστό. Η Παναγία έγινε Εκκλησία και γέννησε την Εκκλησία. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, λέει ότι ο Κύριος «ἐνανθρωπήσας σάρκα Ἐκκλησίας προσέλαβε». Καί είναι χαρακτηριστικό, ότι ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων συνδέει το πρόσωπο της Θεοτόκου με την έννοια της Εκκλησίας, γι αυτό λέει: «ὑμνοῦμεν τήν ἀειπάρθενον Μαρίαν, δηλονότι τήν ἅγιαν Ἐκκλησίαν".

Το θεμέλιο της θεομητορικής θεολογίας τοποθετήθηκε το 431 στην Γ΄ Οικουμενική Συνοδό, η οποία επικυρώνοντας τις απόψεις του άγιου Κυρίλλου Αλεξανδρείας ονόμασε την Μαρία «Θεοτόκο». Ο περιεκτικότατος αυτός όρος υψώθηκε σε δόγμα τον καιρό της διαμάχης της Ορθοδοξίας με την αίρεση του  Νεστοριανισμού, που ονόμαζε την Παναγία όχι Θεοτόκο αλλά «Χριστοτόκο» και  «Ανθρωποτόκο». Η Εκκλησία που ένιωσε να διακυβεύεται με την διδασκαλία του Νεστωρίου η ίδια η σωτηρία ( αν πράγματι δεν ενώθηκε πλήρως ο Θεός με τον άνθρωπο, πως είναι δυνατό να τον σώσει;), κατεδίκασε τον Νεστόριο και διακήρυξε: «Εἰ τίς οὐ Θεοτόκον ὁμολογεῖ τήν ἅγιαν Παρθένον, χωρίς ἐστιν τῆς Θεότητος».

Αγαπητά μου παιδιά,

Η Κοίμηση της Παναγίας δεν είναι κοίμηση ενός κοινού θνητού, γιατί Εκείνη, είναι η γεννήσασα τον Αρχηγό της ζωής και επομένως ήταν πολύ φυσικό ότι Αυτήν «τάφος καί νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν, ὡς γάρ ζωῆς Μητέρα πρός τήν ζωήν μετέστησεν, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον». Δηλαδή ήταν επόμενο, ότι δεν θα μπορούσε να μείνει στον τάφο και να την φθείρει ο θάνατος, γιατί Την μετέστησε στην αιώνια ζωή και Την μετέφερε στον ουρανό ο ενανθρωπήσας Υιός Της. Εύλογα λοιπόν επικράτησε ο τόνος του πανηγυρισμού με τον οποίο γιαρτάζει η Εκκλησία την προς ουρανό μετάσταση της Παναγίας. Καί η γιορτή συγκινεί τις καρδίες όλων των ορθοδόξων που τρέχουν να γεμίσουν τις εκκλησίες και να ζητήσουν τη χάρη και τη βοήθεια της Παναγίας μας. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να τιμήσουν Αύτη που τίμησε το γένος μας, να την ευχαριστήσουν και να την παρακαλέσουν για σύντομη βοήθεια και κραταιή προστασία, γιατί όλοι την αισθάνονται σαν μάνα τους, που πονάει και ενδιαφέρεται άμεσα για το κάθε παιδί Της.

Καί με το να γίνει η Παναγία μας Θεοτόκος αποτελεί την γέφυρα που μας οδηγεί από την γη στον ουρανό. Η «κλίμαξ» που ενώνει την γη με τον ουρανό. Το Θεό με τον άνθρωπο . Γι’ αυτό και το  ευαγγέλιο» του Αρχαγγέλου  γεμίζει με χαρά τα σύμπαντα.  Μιά χαρά που όμοια δεν είχε ζήσει ο μεταπτωτικός άνθρωπος. «Ὅθεν ἄληκτός ἐστιν ἡ εὐφημία παρά τῆς κτήσεως ἑκατέρας αὐτῇ καί πᾶσα γλῶσσα τά αὐτῆς ἄδει μίαν ταύτην ἀφιεῖσα φωνήν καί διηνεκεῖς ὕμνων ἐργάται τῇ μητρί τοῦ Θεοῦ πάντες μεν ἄνθρωποι, πάντες δέ ἀγγέλων χοροί».

Ο ευλογημένος λαός του Θεού βλέπει στο πρόσωπο της Παναγίας την Νέα Εύα-Ζωή, την υπάκουη ανταπόκριση του ανθρώπου στη λυτρωτική  απόφαση της θείας αγάπης. Την ζεί ως αντιπρόσωπο όλου του ανθρώπινου γένους, προς την Οποία κατατείνει ολόκληρη η κτιση ως τον «καρπόν τῶν κτισμάτων τοῦ Θεοῦ» (Ν. Καβάσιλας) και ως «αἰτίαν σωτηρίας γιά ὁλόκληρο τό ἀνθρώπινο γένος» (Ειρηναίος).

Στη χάρη Της λοιπόν προσπίπτει κάθε χριστιανός ιδιαίτερα τις ευλογημένες μέρες του Δεκαπενταύγουστου. Καί γίνεται η Παρθένος  και Μητέρα οδηγός όλων των ορθοδόξων εις Χριστόν. Το παράδειγμά Της, η απέραντη πίστη Της εμπνέουν, καθοδηγούν, κατευθύνουν τα βήματά των πιστών πιο πολύ προς τον Κύριο και Λυτρωτή Ιησού. Καί ο Δεσπότης  Χριστός, ο Υιός  και Λόγος του Θεού, που έγινε διά της Παναγίας άνθρωπος, υπερύψωσε και δόξασε την κατά σάρκα Μητέρα Του, όπως Της άρμοζε. Αυτό μας διηγείται η εορτή της μακαρίας Κοιμήσεώς Της.

Γι’ αυτό και εμείς οι πιστοί σκύβουμε ευλαβικά στην «ευκλεή και ιερά μνήμη» Της. Καί δεν θέλουμε να μείνουμε μόνο σε μια παθητική κατάσταση τιμής και ευλάβειας, αλλά λαχταρούμε να ακολουθήσουμε πιστά τα ίχνη Της, την αγιότητά Της, την πίστη Της και την ολόψυχη αφοσίωσή Της στο Θεό και την κλήση Της για να είναι πραγματικά Μητέρα μας εν Χριστώ Ιησού  μέσα στην Εκκλησία Του.

Αγαπητοί μου,

Ας σκύψουμε, λοιπόν, γι’ ακόμα μια φορά ευλαβικά στην «εὐκλεῆ καί ἱερά μνήμη» Της, ας την προσκυνήσουμε τιμητικά και ας την παρακαλέσουμε: «Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς», δηλαδή γίνε η (πάντοτε εισακουόμενη) Μεσίτριά μας προς τον Υιό και Θεό σου.
Εύχομαι σε όλους χρόνια Πολλά και η Παναγία μας πάντοτε να μας άγιάζει και να μας χαριτώνει με την χάρη Της.


Ο Επίσκοπός σας


+Ο ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ ΕΥΣΕΒΙΟΣ"