Τις περπάτησαν απ' άκρη σ' άκρη το φετινό καλοκαίρι και τώρα ήρθε η ώρα να τις περιγράψουν και σε εμάς μέσα από τον φακό τους. Οι κάτι παραπάνω από χομπίστες της φωτογραφίας, ο Μανώλης Θράβαλος - που επιμελήθηκε και το παρακάτω κείμενο - και ο Νίκος Χατζηιακώβου καταγράφουν καρέ - καρέ, σ' ένα αφιέρωμα για το MY SAMOS BLOG, την ανεξερεύνητη για πολλούς, αλλά πάντως μοναδική γοητεία που κρύβουν το Μικρό και Μεγάλο Σεϊτάνι, το λεγόμενο και "Διαβολολίμανο", αυτές οι δύο απαράμιλλου κάλλους παραλίες του νησιού. Οι εικόνες τους μιλούν από μόνες τους!
Στην πραγματικότητα
είναι μία από τις πιο όμορφες παραλίες
στο Αιγαίο, και το αφιέρωμα αυτό θα σας
το αποδείξει.
Ενταγμένο στο δίκτυο
προστασίας Natura 2000, λόγω
του ότι φιλοξενεί φώκιες Monachus
Monachus, το Σεϊτάνι δεν
διαθέτει οδική πρόσβαση. Για να το
επισκεφθείτε λοιπόν, θα πρέπει να
εξοπλιστείτε με όρεξη για περπάτημα,
μιας και το μονοπάτι έχει μήκος τρία
χιλιόμετρα. Μετά το Καρλόβασι και την
παραλία Ποτάμι, συνεχίζουμε με το
αυτοκίνητο στον ανηφορικό χωματόδρομο,
έως ότου μία μικρή ξύλινη ταμπέλα που
αναγράφει τον προορισμό μας, σηματοδοτήσει
το ξεκίνημα της πεζοπορίας. Το μονοπάτι
γενικά δεν είναι δύσβατο, αλλά τα αθλητικά
παπούτσια είναι απαραίτητα. Μετά από
το σχετικά κουραστικό πρώτο δεκάλεπτο,
διασχίζουμε μία πανέμορφη διαδρομή
ανάμεσα σε ελαιόδεντρα και με θέα την
θάλασσα.
Πριν προλάβουμε σχεδόν
να κουραστούμε, φτάνουμε στο Μικρό
Σεϊτάνι. Μία παραλία άγριας ομορφιάς,
με πολλά σημεία για εξερεύνηση, αλλά
και για παιχνίδι.
Μία τελευταία ματιά
πίσω μας, καθώς ξεκινάμε για το Μεγάλο
Σεϊτάνι, πάντα μας αποζημιώνει.
Μετά από περίπου 45
λεπτά πεζοπορίας...
...ξεδιπλώνεται μπροστά
μας μία μαγευτική παραλία με τιρκουάζ
νερά και λευκή άμμο.
Αφού κάνουμε μία
βουτιά και χαλαρώσουμε σε αυτό το
ιδιότυπο διαβολολίμανο, ξεκινάμε την
εξερεύνηση. Το Κακοπέρατο με τις κατάφυτες
και απόκρημνες πλαγιές του, προκαλεί
δέος, ενώ η θέα από διάφορα σημεία του
φαραγγιού είναι αποκαλυπτική της
μοναδικότητας της περιοχής.
Φθάνοντας στην άλλη
άκρη του Μεγάλου Σεϊτανίου και ακολουθώντας
το μονοπάτι προς τα αριστερά μας,
καταλήγουμε στο εκκλησάκι του Αγίου
Νικολάου που βρίσκεται κρεμασμένο στην
άκρη του βράχου.
Αν προχωρήσουμε προς
τα δεξιά, βγαίνουμε στην πίσω πλευρά
της παραλίας, όπου το τοπίο αλλάζει
τελείως, με κατακόρυφα βράχια να υψώνονται
πάνω από την θάλασσα.
Η παραλία για όσους
την έχουν επισκεφθεί και το έχουν
επιχειρήσει, θεωρείται ιδανικό μέρος
για camping, πάντα με προσοχή
και σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον. Ένα
βράδυ με πανσέληνο, όπως και με το πρωινό
φως, το τοπίο αλλάζει τελείως, προσφέροντας
στους κατασκηνωτές το σύνολο της μαγείας
του.
Αργά ή γρήγορα, φτάνει
η δύσκολη ώρα της επιστροφής. Τότε
θυμόμαστε ότι πρέπει να αφήσουμε την
παραλία πιο καθαρή από ό,τι την βρήκαμε,
μαζεύοντας όσα σκουπίδια βλέπουμε και
συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στην
διατήρηση της ομορφιάς του τοπίου.
Κείμενο: Μανώλης Θράβαλος